bonómine , nm Definizione ómine giustu, àbbile, sàbiu, postu a peritziare dannos, addesumare o ispartzire interessos, pònnere paghes: po sa matessi cosa si narat fintzes solu ómine; si narat fintzes a unu calesiògiat ómine po dhu tzerriare, candho no s'ischit ite dhu narant 2. bonómine, e de ue sezis? Etimo srd. Traduzioni Francese médiateur, homme de confiance Inglese peacemaker Spagnolo conciliador Italiano pacière, uòmo di fidùcia Tedesco Versöhner, Vertrauensmann.

«« Cerca di nuovo